در آستانهٔ دومین سالگرد سرنگون‌کردن پرواز ۷۵۲ آثار چند هنرمند نقاش به‌دستمان رسید که در این شماره آن‌ها را با خوانندگان به اشتراک گذاشته‌ایم. آثار این هنرمندان همراه با توضیحاتشان دربارهٔ اثر آمده است.
مقامات دستور دادند لنگه‌کفش‌ها، کتاب‌ها، پاسپورت‌های سوخته و عروسک‌ها با بولدوزر از صحنه زدوده شوند. هیچ‌کس نباید می‌فهمید بار هواپیما شور زندگی و رؤیاهای رنگی بود.
~ زویا س. (این اثر بر روی جلد شمارهٔ ۱۵۰ رسانهٔ همیاری ویژهٔ دومین سالگرد سرنگون‌کردن پرواز PS752 منتشر شده است.)
* * * * *
«ری‌را»… صدا می‌آید امشب
از پشت «کاچ» که بندآب
برق سیاه‌تابش تصویری از خراب
در چشم می‌کشاند.
گویا کسی است که می‌خواند…
اما صدای آدمی این نیست.
با نظم هوش‌ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده‌ام
در گردش شبانی سنگین؛
ز اندوه‌های من
سنگین‌تر.
و آوازهای آدمیان را یکسر
من دارم از بر.
یک‌شب درون قایق دلتنگ
خواندند آن‌چنان؛
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می‌بینم.
~ نیما یوشیج
(ارسالی از طرف زهره آرامیان)
* * * * *
به‌یاد دوست مهربانم، ارشیا…
تقدیم به مادر و پدر او و تمامی خانواده‌های داغ‌دیده در این حادثه.
شلیکشان رد پایی تلخ است آغشته به سکوتی پررنج و بی‌انتها.
موشک‌های کاغذی من نمایانگر آرزوهای بربادرفته است که به دست باد سپرده شدند. کاغذهای سفید انعکاس هر آن‌چیزی است که می‌توانست باشد اما دیگر نیست.
~ غزل ع.
